Νέα έρευνα αποδεικνύει ότι ατμοσφαιρική ρύπανση μειώνει τη νοημοσύνη

KOIΝΩΝΙΑ

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Κίνα

FRANCESCOCH VIA GETTY IMAGES

Νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Κίνα και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Proccedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών αποδεικνύει ότι η χρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει αρνητικά την γνωστική ικανότητα του ανθρώπου. Σημειώνεται ότι πρόκειται για την πρώτη έρευνα που εξετάζει ανθρώπους όλων των ηλικιών και την διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αν και διεξήχθη στην Κίνα, αφορά όλο τον κόσμο, καθώς το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού αναπνέει μολυσμένο αέρα.

Αναλυτικότερα, επισημαίνεται ότι η επίδραση είναι μεγαλύτερη για τους άνδρες και τους ηλικιωμένους, ειδικά για εκείνους που είναι άνω των 64 ετών, σύμφωνα με δηλώσεις του Xi Che, μέλους της ερευνητικής ομάδας.

Επίσης, αναφέρεται ότι η ρύπανση αυξάνει τον κίνδυνο νευροεκφυλιστικών νοσημάτων, όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας. Η ζημιά στη νοημοσύνη ήταν πιθανό να είναι αυξητική, αναφέρουν επίσης οι ερευνητές.

Πώς κινήθηκαν οι επιστήμονες;

Οι ερευνητές για τέσσερα χρόνια κατέγραφαν τις μαθηματικές και λεκτικές δεξιότητες περίπου 20.000 ατόμων στην Κίνα, χώρα με ιδιαίτερη περιβαλλοντική επιβάρυνση λόγω ρύπανσης.

Γιατί η ατμοσφαιρική ρύπανση αναφέρεται ως «αόρατος δολοφόνος»;

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας προκαλεί επτά εκατομμύρια πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο, σε παγκόσμια κλίμακα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το 98% των πόλεων με πληθυσμό πάνω από 100.000 κατοίκους σε χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος χώρες, αποτυγχάνουν να τηρήσουν τις κατευθυντήριες οδηγίες του ΠΟΥ για την ποιότητα του αέρα.

________________
Πηγή: Guardian

https://www.huffingtonpost.gr/entry/etsi-exeyoentai-ola-e-atmosfairike-repanse-meionei-te-noemosene_gr_5b851173e4b0511db3d1543b

Σήμερα “γιορτάζουμε” τη ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ 10 χρόνων (από 2008)

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

Σήμερα “γιορτάζουμε” τη ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ 10 χρόνων (από 2008)

● ΠΑΜΕ ΠΙΣΩ. Το 2008 το κράτος χρωστούσε και είχε εγγράψει στον προϋπολογισμό του 70 δις ευρώ, όταν το ΑΕΠ του ήταν 240 δις ευρώ (δηλ. ποσοστό 29%). Αυτόν τον τρέχοντα δανεισμό είχε να διαχειριστεί και μπορούσε να το κάνει.

Τι έγινε και με 70 δις ευρώ γραμμένα στον προϋπολογισμό του 2008 καταφύγαμε σε 3 δανειακές συμβάσεις μέσω μνημονίων συνολικού ποσού 326 δις ευρώ ?

To 2010 μας έβαλαν στα μνημόνια γιατί μας είπαν ότι το δημόσιο χρέος της χώρας είναι 127% του ΑΕΠ μας … και όπως μας "εξήγησαν", δημόσιο χρέος πάνω από 120% του ΑΕΠ δεν είναι διαχειρίσιμο από μια χώρα. 

Σήμερα, που το δημόσιο χρέος μας, αντί να πέσει με τα μνημόνια, ξεπέρασε το 180% του ΑΕΠ μας λένε μπράβο… άντε να το διαχειριστείτε…

...«επιτρέποντάς» μας να δανειζόμαστε από τις αγορές και μάλιστα με πολύ υψηλά επιτόκια που θα λειτουργούν εκβιαστικά και για νέα «μέτρα».

Δεν ήταν διαχειρίσιμο το χρέος στο 127% και είναι στο πάνω από 180%. !!!

► Υπάρχει όμως και κάτι ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΓΕΛΟΙΟ.

Η στοχοποίηση του χρέους του κράτους γι` αυτά που περνάμε, ότι τα χρέη του κράτους μας οδήγησαν εδώ, ενώ τα πράγματα ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.

Τα ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΏΝ μας οδήγησαν στα μνημόνια. 

● ΠΑΜΕ ΠΙΣΩ. Το 2008 το κράτος χρωστούσε και είχε εγγράψει στον προϋπολογισμό του 70 δις ευρώ, όταν το ΑΕΠ του ήταν 240 δις ευρώ (δηλ. ποσοστό 29%). 

Αυτόν τον τρέχοντα δανεισμό είχε να διαχειριστεί και μπορούσε να το κάνει.

Τι έγινε και με 70 δις ευρώ γραμμένα στον προϋπολογισμό του 2008 καταφύγαμε σε 3 δανειακές συμβάσεις μέσω μνημονίων συνολικού ποσού 326 δις ευρώ ?!?!?!

● Οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ με τις τεράστιες ζημιές τους είχαν χάσει την εμπιστοσύνη των αγορών και επομένως και την πρόσβασή τους σε αυτές για ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ ΤΟΥΣ.

Σταδιακά από το 2008 ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ με όλους τους τόκους του, το ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ και το ενσωματώνει στο δημόσιο χρέος. Όταν μάλιστα το κράτος μας δεν έχει το δικαίωμα να ελέγξει ούτε τα βιβλία της Τραπεζας της Ελλάδας, παρά τον κεντρικό οικονομικό ρόλο που παίζει στη χώρα.

● Οι ΤΡΑΠΕΖΕΣ έπεσαν έξω και ΌΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ 

(παρ όλες τις σπατάλες του, όχι ότι δεν ήταν σπάταλο).

Μπήκαμε το 2010 στα μνημόνια όταν το 2010 ο Ομπάμα, κάνονοντας κριτική για την οικονομική κρίση του 2007 στις ΗΠΑ, δήλωνε ότι : 

«Δεν θα ζητηθεί ποτέ ξανά από τον Αμερικανικό λαό να πληρώσει το λογαριασμό για τα λάθη της Wall Street. Δεν θα υπάρξουν ξανά ΔΙΑΣΏΣΕΙΣ τραπεζών χρηματοδοτούμενες από φορολογούμενους. Τελεία και παύλα».!!!

● Είναι γελοίο να βρίζουμε το κράτος για ανικανότητα όταν λιβανίζουμε τον ιδιωτικό τομέα, όταν στο κράτος φορτώνουμε τα χρέη του τελευταίου.

Μας πειράζουν οι μισθοί και τα έξοδα μόνο του κράτους και ουδέποτε αναφερόμαστε στα αντίστοιχα των τραπεζών που μας τα φόρτωσαν και μας τα φορτώνουν και μας έβαλαν μέσα (δεν αθωώνω το κράτος ως προς την σπατάλη, το μέρισμά του όμως δεν ήταν τόσο μεγάλο και η αντίστοιχη ευθύνη του για τα μνημόνια).

Με αυτή την υπερβολική απαξίωση του κράτους που μας περνάνε και την απόκρυψη των πολύ μεγαλύτερων ευθυνών των τραπεζιτών, καταφέρνουν και ξεπουλάνε την κρατική περιουσία για ένα κομμάτι ψωμί. 

(Κάποια στοιχεία από αυτά με τις αντίστοιχες παραπομπές στα κρατικά έγγραφα, υπάρχουν στο άρθρο του New Economy "Τα φάγαμε μαζί ή 250 δις πήγαν σε ΕΥΡΩ – τράπεζες; " https://new-economy.gr/2018/08/20/250dis-lavdiotis/)

~~~~~

● Υ.Γ. 

Να διευκρινίσω για να μη δοθεί άλλη προέκταση σε αυτά που λέω.

Δεν έχω την άποψη ότι σε ένα σύστημα σαν ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ πρέπει το κράτος να κρατικοποιεί ότι βρει και να αναλαμβάνει να παίζει τον επιχειρηματία. 

Το κράτος πρέπει να έχει τους στρατηγικούς τομείς, όπως ενέργεια,… που αν περάσουν σε ιδιωτικά χέρια και κυρίως ξένα μπορούν να λειτουργούν εκβιαστικά, όπως και βασικούς τομείς κοινωνικής ωφέλειας ώστε να μπορεί να εκτελεί το κοινωνικό του έργο, κατοχυρώνοντας το βασικό επίπεδο διαβίωσης των πολιτών του.

Νικος Φαραζης

___________
http://kinisienergoipolites.blogspot.com/2018/…/10-2008.html

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ: «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942

Dionisis Vitsos

ΑΘΗΝΑ

            ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ             

«Όταν η Γερμανία ύστερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο καταδικάστηκε να πληρώνει 2 δισεκατομμύρια μάρκα το χρόνο συνολική αποζημίωση για όλες τις τεράστιες ζημιές που είχε προξενήσει σ’ όλο τον κόσμο, έβγαλε φοβερές φωνές για την τρομερή αδικία της «ληστρικής» συνθήκης των Βερσαλλιών, και δικαιολογεί και το σημερινό ακόμη πόλεμο επειδή τότες εζήτησαν να την πνίξουν. Μα τί να πει λοιπόν η μικρή, φτωχή κι’ ερημωμένη Ελλάδα, που δεν έβλαψε κανένα, που κανενός τη χώρα δεν πήγε να καταπατήσει, ούτε κανενός να πάρει τα αγαθά, όταν οι καταχτητές της τής ερούφηξαν κι’ όλας σ’ ένα χρόνο μέσα δυόμιση δισεκατομμύρια μάρκα.

[...]

Και τώρα, πάνε δεκαοχτώ μήνες που εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι «αρχοντολαοί» να δημιουργήσουνε τη «νέα τάξη πραγμάτων» και στην Ελλάδα. Και ο Ελληνικός λαός τη γνώρισε, ή καλλίτερα, την ξαναγνώρισε τη νέα τάξη των πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος, και λέγεται με την αληθινή της λέξη «σκλαβιά». Μαύρη σκλαβιά και αρπαγή και βαρβαρότητα, και μπασιμπουζουκισμός και λεηλασία και ερήμωση της χώρας. Είναι η τάξη που ήθελαν να φέρουνε σε τούτη τη χώρα οι βάρβαροι της Ασίας, οι Πέρσες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου και του Τσιγγισχάν, οι Τούρκοι του Μουχαμέτη, με μόνη τη διαφορά, πως ετούτη τη φορά συνδέεται η τάξη αύτη και με την επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Ό,τι είχε δημιουργήσει η εργασία του Ελληνικού λαού στα εκατό χρόνια της ελεύτερης ζωής του, όλα τα υλικά μας αγαθά εξαφανίστηκαν.

[...]

Και αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε, μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.

Και δίπλα σ’ αυτή την άμεση καταλήστεψη βαδίζει από κοντά η επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Σ’ όλες τις ελληνικές εμπορικές, βιομηχανικές και τραπεζιτικές επιχειρήσεις μπαίνουνε με το «έτσι θέλω», και αρπάζουν το 51% από τις μετοχές, υποδουλώνοντας έτσι με μιας για αιώνα τον άπαντα - όπως νομίζουν - την εργασία του Ελληνικού λαού. Στην αρχή θέλανε να μας ξεγελάσουνε με τα τυπωμένα χαρτιά τους τα μάρκα και τις λιρέττες της κατοχής, πως τάχα μας πλερώνουνε ό,τι αγοράζουνε. Ενώ απλούστατα το κλέβανε: Γιατί το χαρτί αυτό δεν είχε καμμιάν αξία ανταλλαχτική μέσα στη Γερμανία και την Ιταλία, δηλαδή μας έπαιρναν τα δικά μας πράματα χωρίς να υποχρεώνονται να μας δώσουνε τίποτα δικό τους, μας επλήρωναν με φρέσκο αέρα.

[...]

Η πιο άναντρη, η πιο συχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτές απάνω στη γη. Αληθινά «νέα τάξη» στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου. Ο νόμος της Ζούγκλας απάνω στην Ευρώπη! Αυτή είναι η νέα Ευρωπαϊκή τάξη.

[...]

Όταν ο Χίτλερ επροετοίμαζε στα κρυφά τα εγκληματικά του σχέδια για την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών λαών, συζητώντας κάποιαν ημέρα μ’ ένα φίλο του που τον ερωτούσε με ποιον τρόπο θα νικήσει την εσωτερική αντίσταση των λαών και θα την παραλύσει, είπε με τη συνειθισμένη του ξετσιπωσιά: «Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους». Και η πρόβλεψή του αυτή επραγματοποιήθηκε δυστυχώς. Γιατί σ’ όλες τις χώρες βρέθηκαν οι διάφοροι Λαβάλ και Κουίσλιγκ για να προδώσουνε τον τόπο τους. Έτσι και στη δική μας χώρα από την πρώτη στιγμή έτρεξαν κοντά στους καταχτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα.

Έτρεξαν πρώτα - πρώτα οι Τσολάκογλοι, οι Μπάκοι, οι Γκοτζαμάνηδες, οι Καραμάνοι, στρατηγοί απάτριδες, πολιτικάντηδες, τυχοδιώχτες. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό τους, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους, εδέχθηκαν να κυλιούνται καθημερινά στη λάσπη της προδοσίας, να κοψομεσιάζονται, να υποβοηθούνε τη λεηλασία και την ερήμωση της χώρας τους και να δίνουνε πρόσχημα νομιμότητας σ’ όλα τα άτιμα κακουργήματα των καταχτητών, να τα κρύβουν από το λαό και να παρουσιάζουν και τον ίδιο το λαό πως αποδέχεται, πως εγκρίνει, πως είναι τάχα ενθουσιασμένος από την εκμηδένισή του και από τη σκλαβιά του. Ένας υπουργός είχε κάποτε την αναισχυντία να πει σε φίλους του που τον ρωτήσανε πως μένει στην κυβέρνηση αφού ο λαός πεθαίνει στους δρόμους από την πείνα: «Εγώ έχω το αυτοκίνητό μου. Καλά τρώγω και πίνω. Ο λαός, που ήθελε πόλεμο, ας βγάλει τώρα μάτια του».

~~~~

Αυτά λοιπόν τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα κρύβουν από το λαό όλα τα εγκλήματα των καταχτητών, τους παρουσιάζουν για ευεργέτες του λαού, τους καίνε λιβανωτό, γιατί τάχα μας έστειλαν δέκα κουτιά γάλα, τη στιγμή που μας απογυμνώνουν από όλα μας τα αγαθά. Αυτοί κρύβουν από το λαό πως η Μακεδονία και η Θράκη κατακυρώθηκαν στους Βουλγάρους φασίστες και ρημάζεται απ’ αυτούς, πως την Ήπειρο την προορίζουν για την Ιταλική Αλβανία, [...]

[...]Ό,τι πουλάει ο καθένας από μας για να φτωχοζήσει, το ρολόϊ του, το χαλί του, τη βέρα του, το κόσμημα της γυναίκας του, την εικόνα, όλα πέρασαν στα χέρια των τσακαλιών. Αυτοί κάνουν όλες τις μεγάλες βρώμικες επιχειρήσεις σε συνεργασία με υπουργούς και με ξένους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δημιουργοί της μαύρης αγοράς και όχι ο φτωχός μεταπωλητής, που προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του πουλώντας πέντε οκάδες τομάτες ή τρεις οκάδες μαρίδα. Και όμως, η κυβέρνηση κυνηγάει ετούτους εδώ τους φτωχούς βιοπαλαιστές, και κανένα, μα κανένα «τσακάλι» δεν ετόλμησε να θίξει. Μα πώς να το θίξει; Είναι κοινοί συμμορίτες μαζί τους και τρώνε κάθε μέρα στα πλούσια τραπέζια τους. Οι προδότες και τα τσακάλια άνοιξαν το δρόμο στην ηθική εξαχρείωση. 

[...]

Από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος είχε δουλειά, το μεροκάματο του έγινε με μιας μηδενικό των μηδενικών. Ό,τι κέρδιζε όλο το μήνα δεν του έφτανε πια για να ζήσει ούτε μιαν ημέρα. [...] Στην ίδια θέση βρέθηκαν όλοι οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός και δημόσιος υπάλληλος, ο τραγικός αυτός αιώνιος ακροβάτης ανάμεσα στην πείνα και στην κοινωνική αξιοπρέπεια, έχασε κάθε ισορροπία. Το κρυφό μαρτύριό του έγινε τώρα πια φανερό. Σιγά - σιγά αποσκελετώθηκε αυτός και η φαμελιά του. Τα ρούχα του κυλάν από πάνω του, το πρόσωπό του εσούρωσε. Όλοι γέρασαν με μιας και στα μάτια τους ζωγραφίστηκε η μαύρη έγνοια και η αγωνία η θανάσιμη. Η διάσταση ανάμεσα στο εισόδημα και στα πιο απαραίτητα έξοδα της ζωής έγινε τρομαχτική. Όλος ο μισθός δε φτάνει για να αγοράσει τα τρόφιμα δέκα ημερών, πέντε ημερών, τριών ημερών, μιας ημέρας. Όλος ο μισθός ενός μηνός δε φτάνει για να περάσει ένα ζευγάρι σόλες στα τρύπια παπούτσια του! 

.

Και όλοι αυτοί, εργάτες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, βιοτέχνες, εισοδηματίες, που άνοιξε με μιας βαθύς ο λάκκος μπροστά τους, άρχισαν να ξεπουλάνε ό,τι βρισκότανε σπίτι τους. Δαχτυλίδια, βέρες, ρολόγια, έπιπλα, χαλιά, τεντζερέδια, πιατικά, παπλώματα, κουβέρτες, ρουχισμός, πήρανε το δρόμο της αγοράς. Κάθε μικροοικονομία εξανεμίστηκε. Ό,τι κρυβότανε για στήριγμα των γηρατειών, η προίκα των κοριτσιών, το κεντητό προσκέφαλο, τα νυφικά σεντόνια, όλα πήρανε το δρόμο της αγοράς. Τα καταπίνει κάθε μέρα ο σκοτεινός λάκκος και όμως το τρομαχτικό φάσμα της πείνας είναι εκεί μπροστά τους. Ε! η ζωή είναι αβάσταχτη. Η σκλαβιά έγινε αβάσταχτη. Ο θάνατος είναι μπροστά μας. Λοιπόν τί περιμένουμε;

[...]

Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρεία.

Μα ο λαός αυτός με την τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμη της άρνησης απέναντι σε κάθε καταχτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί. Και τώρα ολόψυχα ενωμένος θα ριζώσει στο χώμα το ελληνικό και στην ιστορία την ελληνική, και με ατσαλωμένη την ψυχή θα αντιτάξει στους τυράννους το «όχι», το «όχι» το οριστικό και αμετάκλητο. Και αυτό πραγματικά κάνει.

Δεν τον ελύγισεν η συμφορά και η παραζάλη, και τώρα συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να το πει το «όχι» αυτό το μεγαλόφωνο και να το στηρίξει με όλα τα κορμιά και όλες τις αδάμαστες ψυχές. Αληθινά ο φριχτότερος εχθρός μας τούτη τη στιγμή θα ήταν η παθητική αποδοχή της μοίρας μας, θα ήταν η αποκαρδίωση, η απελπισία και η μοιρολατρεία.

[...]

Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρτερη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. Κι’ αυτό κοιτάζουνε να πετύχουν οι εχθροί μας με τη φωνή των προδοτών. Και η άλλη μορφή της μοιρολατρείας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει: «Ας σταυρώσουμε τα χέρια κι’ ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν άλλοι!» Γιατί και τούτη η μορφή της μοιρολατρείας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να του χαρίσουν άλλοι τη λευτεριά του, αυτός ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ - πολύ πρόκειται ν’ αλλάξει αφέντη. Όχι! κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρεία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός. [...]

Όχι! Δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ένας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης, ο δρόμος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Αντίσταση ενεργητική. Παλλαϊκός αγώνας για την κατάχτηση την οριστική και την κατοχύρωση την οριστική της λευτεριάς. Αυτή είναι η ηρωϊκή διάθεση του ελληνικού λαού μέσα στην αγωνία του. Η αγωνία του ελληνικού λαού, είναι η αγωνία λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Που θα παλαίψει όλος μαζί ενωμένος, που θα παλαίψει και θα νικήσει.[...]

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ (1882-1943) «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», 1942,1944

.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ: Εκπαιδευτικός, συγγραφέας και πολιτικός. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης «γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Από τη Σμύρνη, με καταγωγή από την Άνδρο.

Σπούδασε στην Σμύρνη, στην Ιένα και στη Λειψία της Γερμανίας, παρακολουθώντας μαθήματα φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και πειραματικής ψυχολογίας. 

Το 1911 διορίστηκε αρχικά διδάσκαλος στο γυμνάσιο της Πλάκας και στη συνέχεια καθηγητής στο Αρσάκειο Λύκειο Αθηνών, διευθυντής του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαιδεύσεως, όπου απ΄ αυτή τη θέση τον επόμενο χρόνο μετά από συσκέψεις με τον τότε υπουργό Παιδείας Ιωάννη Τσιριμώκο (Κυβέρνησης Ε. Βενιζέλου) υπήρξε ο βασικός υπεύθυνος και σχεδιαστής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1913, που εκφράστηκε με τα λεγόμενα Νομοσχέδια Τσιριμώκου που κατατέθηκαν αλλά τελικά δεν ψηφίστηκαν.Συνεργάστηκε με τους Μανόλη Τριανταφυλλίδη και Αλέξανδρο Δελμούζο 

Μετά την παραίτηση του Βενιζέλου το 1915 και οδηγήθηκε στη φυλακή για εξύβριση του βασιλέως.

Από το 1926 εκδίδει το περιοδικό Αναγέννηση όπου δημοσιεύεται, μεταξύ άλλων, η Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη. Το 1928 παραπέμπεται σε δίκη διότι θεωρείται υπεύθυνος για τα επεισόδια που έγιναν σε διάλεξη του διάσημου Ελληνορουμάνου συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι, στην οποία ήταν διοργανωτής μαζί με τον Καζαντζάκη. Σταδιακά αρχίζει να προσεγγίζει την Αριστερά και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Από το 1930 άρχισε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική. Το 1934 ταξίδεψε μαζί με τον Κώστα Βάρναλη, που ήταν στενός φίλος του, στη Σοβιετική Ένωση, και όταν επέστρεψε δημοσίευσε τις εντυπώσεις του σε πολλές συνέχειες στην εφημερίδα Νέος Κόσμος. Το 1935 εξορίστηκε στον Άγιο Ευστράτιο από τη δικτατορία του Γεωργίου Κονδύλη, όπως και αργότερα στη Σαντορίνη από το καθεστώς της «4ης Αυγούστου» του Ιωάννη Μεταξά. Το 1936 είχε εκλεγεί βουλευτής με το Παλλαϊκό Μέτωπο, συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ.

Στη διάρκεια της Κατοχής ο Γληνός πρωταγωνίστησε στις διεργασίες για την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) και συνέταξε το ιδεολογικοπολιτικό μανιφέστο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ και εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Ο θάνατος τον βρήκε τα Χριστούγεννα του 1943, έπειτα από μια εγχείρηση και ενώ ετοιμαζόταν να μεταβεί στην Ελεύθερη Ελλάδα, προκειμένου να ηγηθεί της κυβέρνησής της.]

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ …«φεύγει», αλλά οι ελεγκτές των δανειστών έρχονται...

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ 

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ …«φεύγει», αλλά οι ελεγκτές των δανειστών έρχονται...

Σε 20 μέρες θα φτάσει στην Αθήνα η αποστολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που στο πλαίσιο της αυστηρής εποπτείας θα ελέγξει αν τηρούνται τα συμφωνημένα και αν προωθούνται οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις από την Ελληνική κυβέρνηση.

Αυτό ανακοίνωσε επίσημα ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί που γνωστοποίησε ότι στις 10 Σεπτέμβρη καταφθάνει η αποστολή της «μεταμνημονιακής» εποπτείας.

Ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, προαναγγέλλοντας πως τα αντιλαϊκά μέτρα και οι πολιτικές λιτότητας δεν θα έχουν ημερομηνία λήξης, τόνισε την ανάγκη να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις γιατί όπως υποστήριξε: «Εάν σταματήσουν, θα γυρίσουμε πίσω».

O Π. Μοσκοβισί ξεκαθάρισε ότι «το τέλος του προγράμματος δεν σημαίνει και το τέλος του δρόμου» και ότι οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν. «Το τέλος του προγράμματος δε σημαίνει το τέλος των μεταρρυθμίσεων», σημείωσε.

Ο ίδιος δίνοντας το εύρος των μέτρων που φορτώθηκαν στις πλάτες του ελληνικού λαού, υπενθύμισε ότι «στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος εφαρμόστηκαν 350 μεταρρυθμίσεις(!) οι οποίες βελτίωσαν τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας». Δηλαδή την αφαίμαξη του εργαζόμενου λαού για να πληρωθούν οι δανειστές.

Για την ψηφισμένη μείωση των συντάξεων δήλωσε πως «οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρούνται» και πως σε κάθε περίπτωση, το δημοσιονομικό περιθώριο ή μη της Ελλάδας θα εξεταστεί πλέον στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου με την αξιολόγηση του προσχεδίου του προϋπολογισμού.

_________
http://www.imerodromos.gr/to-mnimonio-feygei-alla-oi-elegk…/

Ο Νίκος Πλουμπίδης (από τα Λαγκάδια) στο εκτελεστικό απόσπασμα

  ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ  

Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και μία από πιο τραγικές φιγούρες 

του ελληνικού κομουνιστικού κινήματος.

 Ο  Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1902 στα Λαγκάδια Αρκαδίας. Φοίτησε στο Διδασκαλείο του Πύργου Ηλείας, όπου μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες, και το 1924 διορίσθηκε δάσκαλος στην Ελασσόνα. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στον κλάδο του και το 1926 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Εξελέγη στην Εκτελεστική Επιτροπή της Δημοσιοϋπαλληλικής Ομοσπονδίας και στη συνέχεια της Πανυπαλληλικής Συνομοσπονδίας.

Το 1931 συνελήφθη για τη συνδικαλιστική και κομματική του δράση. Φυλακίστηκε για τρεις μήνες και στη συνέχεια απολύθηκε από τη θέση του. Από τότε, αφιέρωσε όλες τις δυνάμεις του στον συνδικαλισμό και στο κόμμα του και αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΕΓΣΕΕ), που είχε ιδρύσει το ΚΚΕ και η οποία έχοντας διαλυθεί με δικαστική απόφαση, λόγω του «ιδιωνύμου», βρισκόταν στην παρανομία. 

Το καλοκαίρι του 1935 μετείχε στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Γ’ Διεθνούς στη Μόσχα. Κατά τηδικτατορία της 4ης Αυγούστου ήταν αρχικά γραμματέας της παράνομης κομματικής επιτροπής της περιοχής Θεσσαλίας και στη συνέχεια της Μακεδονίας. Το 1938 προωθήθηκε στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, με γενικό γραμματέα τον Γιώργη Σιάντο.

Ο Πλουμπίδης συνελήφθη τον Μάιο του 1939 κι επειδή ήταν ήδη φυματικός μεταφέρθηκε στο τότε σανατόριο «Σωτηρία». Πήρε μέρος στην εντυπωσιακή ομαδική απόδραση των εκεί κρατουμένων κομμουνιστών την άνοιξη του 1941. Συνέβαλε στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ και στη συνέχεια στην οργανωτική συγκρότηση του ΕΑΜ. Τον Δεκέμβριο του 1942 εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, στην 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος.

Μετά την Απελευθέρωση, επανεξελέγη από την 11η Ολομέλεια (Απρίλιος 1945) στο νέο Πολιτικό Γραφείο. Δεν εξελέγη, όμως, στο ολιγομελές Πολιτικό Γραφείο μετά την 12η Ολομέλεια (Ιούνιος 1945) και μετά το 7ο Συνέδριο (Οκτώβριος 1945), που συνήλθαν υπό την ηγεσία του Νίκου Ζαχαριάδη. Ίσως η εξαίρεσή του αυτή από το Πολιτικό Γραφείο να είχε σχέση και με παλιά δυσπιστία του Ζαχαριάδη απέναντί του.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου παρέμεινε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε την καθοδήγηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ με το ψευδώνυμο «Μπάρμπας». Μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου ανέλαβε επικεφαλής της παράνομης κομματικής οργάνωσης στο εσωτερικό. Στις 25 Νοεμβρίου 1952 συνελήφθη στον Κολωνό από την Αστυνομία και μετά την ανάκρισή του μεταφέρθηκε στο σανατόριο «Σωτηρία», επειδή ήταν βαριά άρρωστος από φυματίωση και νεφρίτιδα.

Δύο ημέρες αργότερα, με εντολή του εξόριστου γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη μεταδόθηκε από τον ραδιοσταθμό της «Ελεύθερης Ελλάδας», που έδρευε στο Βουκουρέστι, ανακοίνωση του κόμματος, με την οποία καταγγελλόταν ως πράκτορας της Ασφάλειας. Κατά την ανακοίνωση, ο Πλουμπίδης «είναι από 27ετίας πράκτορας της Ασφάλειας. Στη χιτλερική κατοχή και την περίοδο της αμερικανοκρατίας, ο προβοκάτορας Πλουμπίδης έκανε μεγάλη ζημιά στο λαϊκό κίνημα και το λαό μας. Ο Πλουμπίδης είναι βαμμένος θανάσιμος εχθρός του λαού. Τα στοιχεία που αφορούν τη χαφιέδικη πρακτορική δράση του θα δημοσιευτούν την κατάλληλη ώρα».

Το ΚΚΕ υποψιαζόταν τον Πλουμπίδη από τον Μάρτιο του 1952, όταν είχε δημοσιοποιηθεί επιστολή του, με την οποία προσφερόταν να παραδοθεί και να δικασθεί σε περίπτωση μετατροπής της θανατικής ποινής του Νίκου Μπελογιάννη και των συγκατηγορουμένων του. Το κόμμα είχε χαρακτηρίσει την επιστολή κατασκεύασμα της Ασφάλειας και τον Πλουμπίδη όργανό της.

Η δίκη του Νίκου Πλουμπίδη άρχισε στις 24 Ιουλίου 1953 στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, με την κατηγορία της κατασκοπίας, βάσει του Αναγκαστικού Νόμου 375/1936. Οι επιθέσεις του κόμματος εναντίον του συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση. Στις 27 Ιουλίου, ο ραδιοσταθμός της «Ελεύθερης Ελλάδας» τον κατηγόρησε ότι ήταν αυτός που πρόδωσε τον Μπελογιάννη.

Ο ίδιος υπέμεινε με καρτερία το προσωπικό του δράμα, δίνοντας δείγματα ακλόνητης αφοσίωσης στο κόμμα του. «Ο Ζαχαριάδης είναι ο αρχηγός του Κόμματός μου. Για να με πει πράκτορα θα έχει τους λόγους του. Εγώ μόνο σε Συνέδριο θα μπορούσα να ζητήσω διευκρινίσεις». Σε άλλο σημείο διεξήχθη ο εξής διάλογος με τον Πρόεδρο του Στρατοδικείου:

Πλουμπίδης: Δεν δικάζετε άτομα, δικάζετε το ΚΚΕ.

Πρόεδρος: Σε θεωρούν προδότη.

Πλουμπίδης: Θέλουν να προστατεύσουν το Κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό.

Τελικά, στις 3 Αυγούστου 1953, ο Νίκος Πλουμπίδης καταδικάσθηκε «δις εις θάνατον». Σε θάνατο, αλλ’ ερήμην, καταδικάστηκαν και οι Νίκος Ζαχαριάδης, Γιώργος Βοντίτσιος (Γούσιας), Βασίλης Μπαρτζώτας κ.ά.

Ένα χρόνο και δέκα ημέρες μετά την καταδίκη του, ο Νίκος Πλουμπίδης αντίκρυσε τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου 1954 το εκτελεστικό απόσπασμα. Γύρω στις 3:30 π.μ. οδηγήθηκε με χειροπέδες σε μια χαράδρα, κοντά στην Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί, όπου πριν από την εκτέλεση διεμήφθη ο εξής διάλογος με τον Βασιλικό Επίτροπο του Στρατοδικείου (νυν εισαγγελέας):

Επίτροπος: Έχεις να εκφράσεις καμιά επιθυμία;

Πλουμπίδης: Θέλω μόνο να πω ότι υπήρξα τίμιος αγωνιστής.

Επίτροπος: Δεν έχεις δίκιο. Οι πράξεις σου δεν υπήρξαν τίμιες.

Πλουμπίδης: Αφήνω τίμιο όνομα με τον τρόπο μου.

Επίτροπος: Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Απευθύνεσαι προς άλλους, οι οποίοι, όμως, σε λάσπωσαν.

Πλουμπίδης: Δεν πειράζει. Ο Ζαχαριάδης είναι ο πραγματικός αρχηγός μου. Τον υπακούω και τώρα.

Ο Νίκος Πλουμπίδης εκτελέστηκε λίγο αργότερα με ακάλυπτα τα μάτια, ζητωκραυγάζοντας υπέρ του ΚΚΕ και τραγουδώντας τη «Διεθνή». Το ΚΚΕ συνέχισε να τον στοχοποιεί και μετά τον θάνατό του, όταν υποστήριζε από τα ερτζιανά ότι «ο Πλουμπίδης δεν πέθανε, αλλά μεταφέρθηκε στην Αμερική, όπου γεμίζει τις μέρες και τις τσέπες του με το πικρό αντίτιμο της προδοσίας». Το 1958, μετά την «αποσταλινοποίηση» και την εκπαραθύρωση του Νίκου Ζαχαριάδη από την ηγεσία του κόμματος, το ΚΚΕ αποκατέστησε τον Νίκο Πλουμπίδη.

_________
https://www.sansimera.gr/

Τα σχέδια του Ισημερινού για την παράδοσή του στους Βρετανούς και ο «εφιάλτης» της έκδοσής του στις ΗΠΑ

ΔΙΕΘΝΗ

Σφίγγει ο κλοιός για τον Τζούλιαν Ασάνζ

Τα σχέδια του Ισημερινού για την παράδοσή του στους Βρετανούς και ο «εφιάλτης» της έκδοσής του στις ΗΠΑ

Ωρες αγωνίας πρέπει να περνάει ο ιδρυτής της WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ που βρίσκεται έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού από τις 19 Ιουνίου του 2012, οπότε και κατέφυγε εκεί προκειμένου να αποφύγει το ένταλμα σύλληψης που είχαν εκδώσει εναντίον του οι βρετανικές αρχές. Τα δημοσιεύματα που θέλουν τον πρόεδρο του Ισημερινού Λενίν Μορένο να έχει έρθει σε συμφωνία με τη βρετανική κυβέρνηση για να τους παραδώσει τον Ασάνζ πληθαίνουν και παρά το γεγονός ότι από τον περασμένο Μάρτιο του έχει απαγορευτεί η πρόσβαση στο Internet, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Ασάνζ έχει ενημερωθεί για τα σχέδια αυτά από τη δικηγόρο του. 

Την Παρασκευή 20 Ιουλίου η διευθύντρια του RT (Russia Today) Μαργαρίτα Σιμόνιαν έγραψε στο Twitter: «Οπως με ενημερώνουν οι πηγές μου, ο Ασάνζ πρόκειται να παραδοθεί στις βρετανικές αρχές μέσα στις ερχόμενες εβδομάδες. Ποτέ πριν δεν ευχήθηκα τόσο πολύ οι πηγές μου να κάνουν λάθος».  

Την ίδια ημέρα ο Μορένο βρισκόταν στη βρετανική πρωτεύουσα προκειμένου να μιλήσει στο Παγκόσμιο Συνέδριο για τα άτομα με αναπηρίες. Να θυμίσουμε ότι από το 1998 μετακινείται με αναπηρικό καροτσάκι επειδή είχε τραυματιστεί από πυροβολισμούς σε μια απόπειρα ληστείας εναντίον του. Ομως, σύμφωνα με ξένα μέσα ενημέρωσης, ο πραγματικός σκοπός της επίσκεψής του στο Λονδίνο ήταν να συναντηθεί με βρετανούς αξιωματούχους προκειμένου να συζητήσει μαζί τους τις λεπτομέρειες του σχεδίου παράδοσης του Ασάνζ. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο είναι να αποσύρει ο Ισημερινός το άσυλο που του έχει παραχωρήσει και να τον εκδιώξει από την πρεσβεία, γεγονός που σημαίνει ότι αυτόματα ο ιδρυτής της WikiLeaks θα βρεθεί στα χέρια των βρετανικών αρχών. 

Στο στόχαστρο των ΗΠΑ και της Ισπανίας  

Ο Μορένο ταξίδεψε επίσης και στη Μαδρίτη όπου συναντήθηκε με μέλη της ισπανικής κυβέρνησης, η οποία είναι έξαλλη με τον Ασάνζ για τα μηνύματα υποστήριξης που δημοσίευε στο Διαδίκτυο προς τους καταλανούς αυτονομιστές. Μάλιστα πολλοί αποδίδουν το γεγονός ότι η πρεσβεία τού έκοψε την πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξαιτίας αυτών των μηνυμάτων. 

Το βασικό ερώτημα είναι ποια θα είναι η τύχη του Ασάνζ, ο οποίος ουσιαστικά παραμένει φυλακισμένος επί 8 χρόνια χωρίς ποτέ να έχει καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα, μετά την παράδοσή του στις βρετανικές αρχές. Να σημειωθεί ότι ο Ασάνζ καταζητείται από τους Βρετανούς επειδή δεν παραδόθηκε στις αρχές που είχαν εκδώσει ένταλμα σύλληψης εναντίον του, ύστερα από αίτημα των εισαγγελικών αρχών της Σουηδίας που ερευνούσαν κατηγορίες εναντίον του για τον βιασμό δύο γυναικών. Οι κατηγορίες αυτές έχουν ήδη αποσυρθεί από τη σουηδική Δικαιοσύνη από τον Μάιο του 2017. Ο εφιάλτης του Ασάνζ είναι ότι η Βρετανία θα τον εκδώσει στις ΗΠΑ, οι οποίες ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι επειδή αρκετές φορές έχει φέρει την αμερικανική κυβέρνηση σε δύσκολη θέση με τις κατά καιρούς αποκαλύψεις της WikiLeaks. 

Οι πιο σημαντικές από αυτές ήταν το βίντεο που έδειχνε αμερικανούς πιλότους δύο ελικοπτέρων Απάτσι να δολοφονούν το 2007 περίπου 18 ιρακινούς αμάχους, ανάμεσα στους οποίους και δύο δημοσιογράφους που συνεργάζονταν με το πρακτορείο Reuters. Ο Ασάνζ προκάλεσε επίσης την οργή των ΗΠΑ όταν δημοσιοποίησε το 2010 εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα για τον πόλεμο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, καθώς και εμπιστευτικές διπλωματικές αποστολές, η αποκάλυψη των οποίων έφερε σε δύσκολη θέση κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο.

Η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα είχε εκφράσει την πρόθεση να κινηθεί δικαστικά εναντίον του Ασάνζ και της WikiLeaks, αλλά στο τέλος αποφάσισε ότι σε περίπτωση που γινόταν κάτι τέτοιο θα έπρεπε να στραφούν νομικά και εναντίον των εφημερίδων που είχαν δημοσιεύσει τα ίδια έγγραφα. Το γεγονός αυτό θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου κατά της ελευθερίας του Τύπου και θα δημιουργούσε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο.

Οι κίνδυνοι για την ελευθερία του Τύπου 

Ομως η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Τον περασμένο Απρίλιο ο τότε διευθυντής της CIA και σημερινός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο χαρακτήρισε τη WikiLeaks ως μια μη κρατική «εχθρική υπηρεσία πληροφοριών» που συχνά εξυπηρετεί συμφέροντα ξένων κρατών, όπως της Ρωσίας. «Πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν μπορούμε πλέον να επιτρέπουμε στον Ασάνζ και στους συνεργάτες του να χρησιμοποιούν την ελευθερία του Τύπου εναντίον μας». 

Τον Οκτώβριο του 2017, μιλώντας σε εκδήλωση του Ιδρύματος για την Προστασία των Δημοκρατιών (FDD), ο Πομπέο συνέκρινε τη WikiLeaks με τη Χεζμπολάχ, το ISIS και την Αλ Κάιντα. «Είναι αναμφισβήτητα ένα τεράστιο κακό και προσπαθούμε να καταργήσουμε αυτή την απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τουλάχιστον να μειώσουμε αυτή την απειλή»δήλωσε.

Ομως και ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Τζεφ Σέσιονς δήλωσε πρόσφατα ότι η κυβέρνηση Τραμπ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να κινηθεί δικαστικά εναντίον των μέσων ενημέρωσης που δημοσιεύουν απόρρητα έγγραφα και πληροφορίες. Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσίευμα της ενημερωτικής ιστοσελίδας The Intercept, ο Σέσιονς προτίθεται να χρησιμοποιήσει την περίπτωση της WikiLeaks σαν πρόβα τζενεράλε της ποινικής δίωξης ενημερωτικών μέσων που δημοσιεύουν διαβαθμισμένα και απόρρητα έγγραφα. 

Το πιο τραγικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι πολλοί δημοσιογράφοι, όχι μόνο σε συντηρητικά μέσα ενημέρωσης αλλά και σε μέσα που υποστηρίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα, συμφωνούν με τη δίωξη του Ασάνζ χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν τους κινδύνους που μια τέτοια δίωξη εμπεριέχει για την ελευθερία του Τύπου. Ας μην ξεχνάμε ότι η Εθνική Επιτροπή του Δημοκρατικού Κόμματος (DNC) πριν από λίγο καιρό μήνυσε τη WikiLeaks επειδή δημοσίευσε μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στελεχών του κόμματος και πιο πρόσφατα τις επί πληρωμή ομιλίες της Χίλαρι Κλίντον σε φίρμες της Wall Street, γεγονός που πολλοί χαρακτηρίζουν ως ξεκάθαρη επίθεση κατά της ελευθεροτυπίας. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι αντέδρασαν στη μήνυση αυτή. Και μην ξεχνάμε ακόμα ότι ήταν γερουσιαστές του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως η Νταϊάν Φεϊνστάιν, που ζητούσαν τη δίωξη του Ασάνζ και της WikiLeaks. 

Οπως όλα δείχνουν, ο Ασάνζ κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει έγκλειστος σε κάποια φυλακή για αρκετό διάστημα. Αν δε οι Βρετανοί τον εκδώσουν στις ΗΠΑ και καταδικαστεί για τη δημοσιοποίηση των απόρρητων εγγράφων, τότε η ελευθερία του Τύπου, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, θα είναι μια έννοια κενή περιεχομένου. Και οι δημοσιογράφοι που σήμερα καταφέρονται εναντίον του Ασάνζ θα κινδυνεύουν να βρεθούν σε ένα διπλανό κελί κάθε φορά που δημοσιεύουν οποιοδήποτε έγγραφο ή πληροφορία που η κυβέρνηση θεωρεί ότι η δημοσίευσή τους υπονομεύει την εθνική ασφάλεια. Το προηγούμενο μιας καταδίκης της WikiLeaks, που είναι ένας καθαρά δημοσιογραφικός οργανισμός, θα έχει ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στην ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης. Επίσης θα υπονομεύσει το δικαίωμα που έχουν οι πολίτες στην ενημέρωση για τις σκοτεινές πτυχές της πολιτικής. Η τύχη του Ασάνζ δεν αφορά μόνο τον ίδιο και την ιστοσελίδα της οποίας είναι ιδρυτής, αλλά αφορά όλους τους πολίτες του Παγκόσμιου Χωριού.

________

http://www.kathimerini.gr/

Πολεμικό αεροπλάνο της Σαουδικής Αραβίας βομβάρδισε λεωφορείο στην Υεμένη γεμάτο παιδιά..... 29 νεκρά παιδιά κάτω των 15 ετών.

Tasos Anastasopoulos

φωτό: Infowar

 Π ολεμικό αεροπλάνο της Σαουδικής Αραβίας βομβάρδισε λεωφορείο στην Υεμένη γεμάτο παιδιά..... 29 νεκρά παιδιά κάτω των 15 ετών. 

Μια ακόμη βαρβαρότητα στον άγνωστο πόλεμο στους περισσότερους από εμάς που διεξάγεται σε εκείνη την περιοχή. και μετράει περισσότερα από 10.000 θύματα. 

Εννοείται ότι τα περισσότερα θύματα είναι άμαχοι και παιδιά. Βέβαια το έγκλημα αυτό δεν το διαπράττει ο τρελός Κορεάτης, ούτε ο δικτάτορας Μαδούρο για να ασχοληθεί μαζί τους η διεθνής κοινότητα και να επέμβει. 

Η Σαουδική Αραβία είναι αξιόπιστος σύμμαχος των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων.