Το αποτύπωμα είναι σημάδι (κάτι που άλλαξε και παραμένει) εκεί από όπου πέρασε κάποιος ή κάτι, από το οποίο μπορεί να ανακαλυφθεί η ταυτότητα του διερχόμενου από το χώρο αυτό. Ακριβώς αυτή η δυνατότητα εξακρίβωσης του ποιος άφησε το αποτύπωμα δίνει τη διαφορά του αποτυπώματος από το ίχνος.
Καλημέρα σε όλους τους καταπιεσμένους του κόσμου....

Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Σε ηλικία 95 ετών πέθανε ο μικρότερος από τους 40 μαυροσκούφηδες της προσωπικής φρουράς του Άρη Βελουχιώτη, Χαράλαμπος Ρούπας





Σε ηλικία 95 ετών πέθανε ο μικρότερος από τους 40 μαυροσκούφηδες της προσωπικής φρουράς του Άρη Βελουχιώτη, Χαράλαμπος Ρούπας.
Αρνήθηκε να δώσει τα όπλα του στη Βάρκιζα (δεν τα παρέδωσε ποτέ). 
Έζησε σε φυλακές συνολικά 17,5 χρόνια και δύο φορές καταδικάστηκε δις εις θάνατον.
Ηταν εκ των πλέον έμπιστων του Βελουχιώτη και κρυπτογράφος των μηνυμάτων του, ενώ έμεινε δίπλα του μέχρι το τέλος. 
Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών.
Η πολιτική κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018, στις 15.00 στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών και η ταφή του αύριο Σάββατο, στην πατρίδα του, το Αίγιο.

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης πήγε να μιλήσει για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη στις 22 Μάη 1963


Βάσω Δροσοπούλου



22 Μάη 1963 Θεσσαλονίκη. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης πήγε να μιλήσει για την ειρήνη.
Αλλά το παρακράτος της κυβέρνησης Καραμανλή, είχε άλλα σχέδια, με το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη και τον λοστό του Εμμανουηλίδη, τον δολοφόνησαν.
Σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα.Όλα τα ίδια είναι.
Τι θα κάνουμε;
"Ο Λαμπράκης ΖΕΙ αυτός μας οδηγεί"..

~~~~~~~~~~~~~
 Πάνος Αϊβαλής: "Ο Λαμπράκης ΖΕΙ αυτός μας οδηγεί".... ένα διαχρονικό σύνθημα για τις περίεργες μέρες που διανύουμε σήμερα....

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Α ρε μάνα... Έφυγες και ξαφνικά μεγάλωσα..

Nikos Theodorakis
Γιώργος Θεοδωράκης.
ΑΘΗΝΑ

Σαν να σε ακούω τώρα ρε μανούλα να με συμβουλεύεις, να μου γκρινιάζεις, να μου φωνάζεις... 

Κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που ζούσα δίπλα σου, και ας έχουν περάσει τρία χρόνια παρά ένας μήνας από τότε που έφυγες για το επέκεινα, πάρα πολύ ταλαιπωρημένη, όπως δεν σου άξιζε...

Δεν με άφηνες ποτέ να νιώσω την ηλικία μου, όσων χρονών κι αν ήμουν, πάντα με έκανες να νιώθω παιδί με αυτές τις κουβέντες που μου έλεγες όχι με το στόμα, αλλά πιο πολύ με τα μάτια ή τα χέρια σου που με ακουμπούσαν και ήταν βάλσαμο για την καρδιά και τις αισθήσεις μου. 
Στα 21 σου με απέκτησες και μεγαλώναμε μαζί. 
Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα περίμενες ένα λουλούδι, ένα τηλεφώνημα, μια κουβέντα αγάπης από τον πρωτότοκό σου. 
Έφυγες μάνα και ξαφνικά μεγάλωσα...
Έφυγες όπως δεν σου άξιζε να φύγεις...
Α ρε μαμά 

Η μαγεία της εφημερίδας και της πολιτικής, γεννήθηκε εκεί, στην αγκαλιά της μάνας μου τα πρωινά και την ευγνωμονώ γι' αυτή την ιδιαιτερότητά της




Myrsini Zorba
ΑΘΗΝΑ

Με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας...

Της χρωστάω που μου έμαθε πόσο σημαντική είναι η εφημερίδα, στους τίτλους της οποίας μου έμαθε τα γράμματα και να συλλαβίζω. Πριν καν σηκωθεί το πρωί από το κρεβάτι μ' έστελνε να της αγοράσω την Αυγή, τυλιγμένη, για να μη φαίνεται. 
Άνοιγε την εφημερίδα και τη διάβαζε ξαπλωμένη ακόμη κι ύστερα ξεκινούσαμε μαζί το συλλαβισμό. Ανάμεσα στη ζεστασιά του κρεβατιού, που απαγορευόταν τις άλλες ώρες, και τη μαγεία του ήχου των γραμμάτων. 
Μα γιατί το λένε Άλφα αφού το ακούω α; Τι μπέρδεμα με τα η, ι, υ, ει! Τι άραγε να είναι αυτή η Πεσινέ που κάνει τον κύριο Ηλία Ηλιού να θυμώνει τόσο; 
Η μαγεία της εφημερίδας και της πολιτικής, γεννήθηκε εκεί, στην αγκαλιά της μάνας μου τα πρωινά και την ευγνωμονώ γι' αυτή την ιδιαιτερότητά της.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Τον λένε και αυτόν Δημήτρη. Είναι 65.. Μοιάζει μεγαλύτερος....



Σταματάς να πας στο περίπτερο. Στη διπλανή στάση ευγενέστατος και αξιοπρεπέστατος παππούς με το φθαρμένο σακάκι του... 
"Νεαρε μπορείς να με πας μέχρι την πλατεία γιατί έχασα το λεωφορείο;" Η πρώτη αντίδραση... "Ξέρετε, στρίβω εδώ"... 
Μέχρι να ψωνίσεις έχεις περισσότερες τύψεις από εγκληματία πολέμου.. "Να σας πάω ελάτε.. " Μπαίνει σιγά με μια μικρή σακούλα από τον φούρνο στο αμάξι με χιλιάδες ευχές...
Τον λένε και αυτόν Δημήτρη. Είναι 65.. Μοιάζει μεγαλύτερος. 
Στο δρόμο κλαίει με αναφιλητά. Εχασε τον γιό του πριν 15 μέρες σε τροχαίο. Ντιλίβερι στον Πειραιά. Είναι μόνος. Κάθε μέρα περπατά μέχρι την εκκλησία για να ανάψει κερί. Δούλευε στο δημόσιο. Παίρνει 420 ευρώ σύνταξη. 
Το παιδί του το κήδεψε με έρανο. Δεν θέλει λεφτά. Τελικά τον αφήνω έξω από το σπίτι του. Φτωχικό. Μετακόμισε πριν δύο χρόνια όταν πέθανε η γυναίκα του. Με χίλια ζόρια δέχεται να του δώσω μια σακούλα με λίγο γάλα και κάτι τυριά που είχα πάρει νωρίτερα. Φεύγει βουρκωμένος με χιλιάδες ευχές και με αφήνει περισσότερο βουρκωμένο από αυτόν... 
Σκέφτομαι τη ζωή μου...τον γιό μου... τον πατέρα μου...Πάω να πιω ένα καφάσι μπύρες. Να τους αγαπάτε ρε τους διπλανούς σας. Και τους πιο πέρα.. πάντα...χωρίς ενδοιασμούς... Με όλη σας την καρδιά.. Αυτά...

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

...Ο ΠΟΚΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΣ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ

...Ο ΠΟΚΟΠΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΣ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ 


Mε τον ιδιοκτήτη που πληρώνεται το νοίκι από την σύνταξη τής γιαγιάς τι θα γίνει;
Με την τράπεζα που πληρώνεται την δόση τού δανείου από την σύνταξη τής γιαγιάς τί θα γίνει ;
Με το δημόσιο ταμείο που πληρώνεται την δόση τού φόρου από την σύνταξη τής γιαγιάς τί θα γίνει;
Με το δημόσιο ταμείο που πληρώνεται την δόση ΕΜΦΙΑ από την σύνταξη τής γιαγιάς τί θα γίνει; 
Με τον οίκο ευγηρίας που πληρώνεται με την σύνταξη τής γιαγιάς τί θα γίνει;
Με την ΔΕΗ που πληρώνεται από την σύνταξη τής γιαγιάς τι θα γίνει;; 
Με τα εγγονάκια άνεργων γονιών που τρώνε από την σύνταξη τής γιαγιάς τί θα γίνει;
Με την γιαγιά που πληρώνει την πανάκριβη θεραπεία της από την σύνταξη τι θα γίνει;


Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: "Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο"

Dionisis Vitsos
ΑΘΗΝΑ
«Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας
θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε
ἀπελπισιᾶς σημάδια.
Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ
γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση».
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ (1939-Πρωτομαγιά 1976)
«ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ

~~~~~
["Γράφτηκε [στὴν ἀπομόνωση στὸ Μπογιάτι], 
τὸν Φλεβάρη τοῦ 1972, ὄχι γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὰ δάκρυα 
ποὺ ὁ πόνος καὶ ἡ ὀργὴ ἀνέβαζαν στὰ μάτια, 
μὰ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει μιὰ ἀπόφαση. 
Ἁπλοϊκὰ γραμμένο ἴσως, μὰ εἶναι ἕνας ὅρκος"
Α.Π.]
~~~~
[Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο.
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ]
~~~~
[ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ: Αυτός που οργάνωσε και εκτέλεσε την δολοφονία του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου, η οποία απέτυχε. Από τη Δίβρη Ηλείας και τη Λευκάδα, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια.
Σπούδασε στο ΕΜΠ, εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. 
Υπηρετούσε στο 85ο Σύνταγμα Πεζικού, στη Βέροια, όταν λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση «Εθνική Αντίσταση». Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί ήρθε σε επαφή τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη, υπουργό Εσωτερικών και Άμυνας της Κύπρου και άλλους, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση. Επανήλθε στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδίασε την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα.
Ο Π. Γεωρκάτζης υπέβαλε παραίτηση, αλλά τον κάλυψε με δηλώσεις του ο ίδιος ο Μακάριος, μη αποδεχόμενος την παραίτησή του. Η χούντα της Αθήνας όμως έστειλε τελεσίγραφο στον Κύπριο πρόεδρο, απειλώντας τον με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου. Έτσι, στις 27 Οκτωβρίου ο Π. Γεωρκάτζης έφυγε στο Λονδίνο και την 1η Νοεμβρίου έστειλε από εκεί νέα επιστολή παραίτησης, την οποία ο Μακάριος αυτή τη φορά αποδέχτηκε. 
~~~~
Η απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου τον καταδίκασε δις εις θάνατον. Η εκτέλεση έπρεπε να πραγματοποιηθεί μέσα σε τρία 24ωρα το αργότερα, αν δεν απονεμηθεί χάρη. Ο Αλ. Παναγούλης αρνήθηκε όμως κατηγορηματικά να υποβάλει αίτηση χάριτος. Ξεσηκώθηκε παγκόσμια κατακραυγή και ασκήθηκαν σοβαρότατες διεθνείς πιέσεις να αποτραπεί η εκτέλεση. Η χούντα υπέκυψε και έτσι σιωπηρά η ποινή παρέμεινε ανεκτέλεστη. Ο Παναγούλης μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας και κατόπιν στις φυλακές Μπογιατίου.
Δραπέτευσε από τη φυλακή στις 5 Ιουνίου 1969, συνελήφθη όμως εκ νέου και οδηγήθηκε και πάλι στις φυλακές Μπογιατίου, στην απομόνωση σε κελί που το έφτιαξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Ως διέξοδο έγραφε ποιήματα. Συνέχισε να γράφει ακόμα και όταν του κατέσχεσαν κάθε γραφική ύλη, χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
~~~~
Τον Αύγουστο του 1973 –μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης– απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίστηκε εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνέχισε την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργάνωνε αντιστασιακές ομάδες.
~~~~
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις.
Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μηνύματα που του άφηναν άγνωστοι κλπ.

~~~~
Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 36 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σε υπόγειο κατάστημα επί της λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν έχει παρουσιαστεί ωστόσο μέχρι σήμερα κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.

~~~~
Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο (Premio Viareggio Internazionnale). Μετά την απελευθέρωση του εξέδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia πάλι με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Είχε προηγηθεί η έκδοση στα ελληνικά τετραδίων όπως η συλλογή με τίτλο «Η Μπογιά».]